Αν πραγματικά δεν σε ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος.

Δεν μπορείς να υπολογίζεις σε έναν άνθρωπο για την σωτηρία σου που ανέλαβε την δουλειά λέγοντας ψέματα.




2 χρόνια μετά κουρασμένος, περιθωριοποιημένος από την διεθνή σκηνή έχει παραδώσει την εξουσία και βλέπει μια χώρα να διαλύετε, ενώ θα μπορούσε να είναι μια χώρα παράδειγμα για τις ανεπτυγμένες χώρες.



Μάλιστα αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά μετά την κρίση της Lehman brothers ο πλανήτης θα νιώσει και πάλι την παγκόσμια ύφεση με την κρίση του Γιώργου Παπανδρέου.



Κομματικά δεν ανήκω πουθενά αν και με το που βγήκε ο ΓΑΠ πίστεψα σε έναν τεχνοκράτη που πραγματικά θα γύριζε μια σελίδα για την χώρα.



Η σελίδα γύρισε, αλλά στο μαύρο βιβλίο της ιστορίας τόσο για εμένα όσο και για 11.000.000 Έλληνες.



Τι θα μπορούσε να είχε γίνει 2 χρόνια πριν και δεν έγινε, και για ποιο λόγο δεν έγινε?



1. Υπάρχουν αποθέματα φυσικού αερίου, πετρελαίου κτλ τα οποία σίγουρα είναι κάποιας αξίας και βρίσκονται σε άμεσα πρόσβασιμο. Ελληνικό έδαφος, Κρήτη, Ιόνιο κτλ.

Για ποιο λόγο από την επόμενη ημέρα την εκλογής του ο κύριος Παπανδρέου δεν ενεργοποίησε μια task force για την αξιολόγηση όλων των κοιτασμάτων?



Αν για παράδειγμα υπήρχε μια εκτίμηση για 100 ή 80 δις κέρδος από την άντληση τους, θα υπήρχαν εταιρείας πρόθυμες να πληρώσουν έναν ποσοστό 50 ή και 40% στο δημόσιο για την άντληση τους χωρίς έξοδα για το κράτος. (Υπολογισμένα έσοδα 50 δις)



2. Για ποιο λόγο το υπουργείο δικαιοσύνης δεν έψαξε σε βάθος οποιαδήποτε υποχρέωση ξένου κράτους προς την Ελλάδα? (Πολεμικές αποζημιώσεις, επιστροφή κλεμμένων, κατοχικά δάνεια)



Δεν θα υπολογίσω τις δημοσιεύσεις για 500 και 600 δις αλλά θα υπολογίσω το ποσό των 90 δις που έχει ανακοινώσει Γερμανική εφημερίδα (Σύνολο μέχρι τώρα 140 δις σχεδόν 50% του συνολικού χρέους)



Για ποιο λόγο δεν αξιοποιήθηκε η δημόσια περιουσία με την διαδικασία της ενοικίασης και μονο, έτσι ώστε το κράτος και να εισπράττει ποσά αλλά και να μην χαθεί ούτε ένα κομμάτι εθνικής κυριαρχίας ?



Ποιος Έλληνας θα είχε αντίρρηση να νοικιάσει το κράτος σε ιδιώτες για 30 – 40 χρόνια, τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, τα άδεια κτήρια στο κέντρο και οικόπεδα σε όλη Αττική τα οποία δεν αξιοποιούνται?



Από το πακέτων του «Ευρήκα» των 125 δις υπολογίζω μόνο τα 50 δις (σύνολο 190 δις από 330 και δεν έχουμε πάρει ακόμα ούτε ένα δημοσιονομικό μέτρο)



Για ποιο λόγο δεν ξεκίνησαν άμεσα κάποιες ιδιωτικοποιήσεις τότε που οι μετοχές τους ακόμα ήταν σε καλύτερη κατάσταση? Ας μείωνε παντού το ποσοστό του το κράτος κάτω του 50% στις εταιρείες όμως που είναι κερδοφόρες (Από το πακέτο των αποκρατικοποιήσεων των 50 δις υπολογίζουμε μονό 25 δις. Σύνολο εσόδων 215 δις)



Οι ΑΕΠ για ποιο λόγο καθυστέρησαν 2 ολόκληρα χρόνια? Δεν θα μπορούσε να γίνει μια επιθετική πολιτική από το υπουργείο ανάπτυξης προς όλες τις χώρες? 2 χρόνια μετά ήδη θα μιλάγαμε για 100.000 – 200.000 χιλιάδες θέσεις εργασίας και ήδη στα ταμεία θα είχαν προστεθεί χρήματα σαν έσοδο (έσοδο 25 δις. Σύνολο εσόδων )



Για ποιο λόγο δεν δόθηκε άδειες σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες να κατακλίσουν τα νησιά και την ηπειρώτική Ελλάδα, προσφέροντας τους μικρότερους φόρους και ενοικιάζοντας τους εκτάσεις με σκοπό ο τουρισμός να επωφεληθεί άμεσα και να εισπράξει σημαντικά ποσά το κράτος?

(30 δις επιπλέον, σύνολο 270 δις.)



Το ποσό που έχει συγκεντρωθεί με πρόχειρους υπολογισμούς είναι 270 δις αφήνοντας εξωτερικό χρέος 60 (!) δις, χωρίς να έχεις πειράξει ούτε ένα ευρώ από σύνταξη.

Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν υπήρξε μια δημόσια πρόκληση ενδιαφέροντος δανεισμού του Ελληνικού κράτους από όλες τις χώρες που θα ενδιαφέρονταν και πήγαμε απευθείας στο ΔΝΤ? Η Κίνα η Ρωσία και οι Αραβικές χώρες υπό τις ποιο πάνω προϋποθέσεις πιθανόν να έδειχναν ενδιαφέρον σε μια τέτοια κίνηση προσφέροντας χαμηλότερα επιτόκια η μεγαλύτερο χρόνο αποπληρωμής στα δάνεια.



60 δις είναι ένα χρέος άμεσα διαχειρήσιμο και τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι και κοινωνικά αποδεκτά, πάλι θα έπρεπε να κάνεις εξυγίανση, πάλι να κυνηγήσεις φοροφυγάδες και πάλι θα έπρεπε να πάρεις αρκετά μέτρα για τα τονώσεις τα ταμιακά σου αποθέματα.



Αλλά τουλάχιστον θα έδινες δουλειά στον κόσμο και ελπίδα, ότι χάνουμε κάποια προνομία αλλά κερδίζουμε μια καλύτερη Ελλάδα για εμάς και τα παιδιά μας.



Δεν πιστεύω ότι δεν θα σκέφτηκαν και άλλοι τα παραπάνω, απλά πιστεύω στα εξής :

Ότι ο φυσικός πλούτος της Ελλάδας δεν είναι 50 δις αλλά πάνω από 300 δις

Ότι οι αποζημιώσεις δεν είναι 90 δις αλλά πάνω από 250 δις

Ότι η περιουσία του κράτους στο σύνολο της είναι πάνω από 300 δις

Ότι θα χρήματα που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από επενδύσεις θα μπορούσαν να δώσουν στην Ελλάδα 300 – 400 δις.



Ίσως λοιπόν έχουμε μια χώρα πανάκριβη που κάποιοι θέλουν να την αγοράσουν φτηνά για να την πουλήσουν πανάκριβα.



Ίσως η Ελλάδα να μην είναι το πρόβλημα στην Ευρωζώνη αλλά η λύση που θα αποφέρει ανάπτυξη στους δανειστές μας και έσοδα στους τραπεζίτες.



Ίσως η Ελλάδα είναι η Αμερική του 1492 που περιμένει του Ευρωπαίους κατακτητές να την εξαγοράσουν για χάντρες!

Η Ελληνική άνοιξη.

Ποτέ τα πράγματα δεν ήταν πιο ξεκάθαρα από τώρα.

 Ξέρουμε τι μας φταίει, ξέρουμε τι θέλουμε να κάνουμε αλλα δεν ξέρουμε ποιος μπορεί πραγματικά να μας προσφέρει.
 Τα 2 μεγάλα κόμματα είναι στην πραγματικότητα ένα, ανταλλάσοντας ρόλους μεταξύ τους και μεγάλα λόγια.

 Τα μικρότερα κόμματα δεν έχουν την δυναμική να στηρίξουν μια κυβέρνηση καθώς στηρίζονται γύρω από 1 ή 2 πρώην βουλευτές και αρκετούς άγνωστους υποψήφιους.

 Εδώ δημιουργείτε ένα μεγάλο κενό που πραγματικά πρέπει να εκμεταλλευτεί από τον Ελληνικό λαό.

 Μία νέα σελίδα για την Ελλάδα που μπορεί να έρθει από τα ίδια τα παιδιά της.


Πάνω από 500.000 πολίτες έδωσαν το παρόν σε μία πλατεία μια μαγική Κυριακή, αυτό και μόνο δείχνει έναν λαό αποφασισμένο αλλα δυστηχώς ακέφαλο.


Εδώ έρχεται για εμένα ο ρόλος των επωνύμων κοινά αποδεκτών προσώπων, μια Ελληνική task force που όχι μόνο θα φέρει αποτελέσματα αλλά θα προσφέρει και κοινωνική δικαιοσύνη.


Μοιάζει τόσο εύκολο να μαζευτούν επώνυμοι και κοινά αποδεκτοί δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες ακόμα και βουλευτές και πρώην υπουργοί οι οποίοι έχουν αποδείξει την αξία τους και να φτιάξουν το πρώτο Ελληνικό κόμμα.


Ποιος ο λόγος να ανήκεις δεξιά ή αριστερά όταν αυτό το μεταβάλεις ανάλογα με τις καταστάσεις?

Πόσο αριστερή φιλοσοφία έχουν οι κινήσεις του ΠΑΣΟΚ τώρα και πόσο δεξιά καπιταλιστική φιλοσοφία οι εξαγγελίες της ΝΔ?


Η Ελλάδα βρίσκετε σε ένα σταυροδρόμι, κρίσιμο αλλά ίσως και δημιουργικό, οι Έλληνες ξέρουν να παλεύουν γιατί το έχουν μέσα τους, αλλά δεν κερδίζουν τις μάχες οι στρατιώτες, τις κερδίζουν ικανοί στρατηγοί.


Αυτούς χρειαζόμαστε και αυτούς θα στηρίξουμε.


Ο κάθε ένας φέρνει στο μυαλό του ήδη 5-6 ονόματα, το θέμα είναι να κάνει κάποιος από τα επώνυμους το πρώτο βήμα και όλοι θα ακολουθήσουν σε κάτι που μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια ειρηνική Ελληνική άνοιξη!

Περί δικαιοσύνης

Ένα από τα υπαρκτά προβλήματα μας είναι και η απονομή δικαιοσύνης και η αστυνόμευση.



Ληστές που δεν φυλακίζονται, ληστές που παίρνουν άδεια, ποινές που δεν εκτελούνται ποτέ.


Παραθέτω τις δικές μου σκέψεις για το δικαστικό σύστημα με την ματιά ενός πολίτη.
Πλημμελήματα – οικονομικά εγκλήματα, μικροκλοπές
Οι φυλακισμένοι είναι ένα εν δυνάμει ανθρώπινο δυναμικό, το οποίο όμως χρωστάει στο κράτος και στην κοινωνία.


Με το να κάθονται 4, 5 μήνες και παραπάνω στις φυλακές, επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό και την τσέπη όλων μας.


Τα πλημμελήματα γιατί να μην ισοδυναμούν με κοινωφελή εργασία? (καθαρισμός δρόμων, συντήρηση εθνικών οδών, συντήρηση δημόσιας περιουσίας όπως ταμπέλες, παγκάκια, αποχετεύσεις κτλ)


Για ποιο λόγο το κράτος να μην επωφεληθεί εισπρακτικά από τους υπόδικους και παράλληλα να συμμετέχει ενεργά στην αποκατάσταση τους?


Μια σκέψη είναι να απασχοληθούν σε βιοτεχνίες, βιομηχανίες η και αγροτικές εργασίες (πάντα υπό την επίβλεψη) με κύριο σκοπό και να εισπράξει από τους υπόδικους χρήματα αντί να πρέπει να καταβάλει άλλα για τον εγκλεισμό τους.


Το όφελος είναι διπλό γιατί και εκείνοι θα εκπαιδευτούν σε μια πρακτική δουλειά στην οποία θα μπορούν να ασχοληθούν μόλις ολοκληρώσουν της ποινή τους?


Επίσης η κάθε εργασιακή ημέρα θα μετράει διπλή μειώνοντας την ποινή του στο μισό.


Ο «υπόδικος» δεν εκτίει ποινή μέσα στην φυλακή και εμφανίζετε στον δημόσιο ελεγκτή για να αναλάβει την εργασία του καθώς και την εξέλιξη της εργασίας του.


Διαχωρισμός Νομοθεσίας
Κατά την γνώμη μου το θέμα των πολεμικών όπλων αποδυναμώνει την δράση των αστυνομικών.


Με τις στοιχειώδεις γνώσεις από τον στρατό ξέρω ότι το να βρεθείς σε κοντινή απόσταση από ένα πολεμικό όπλο (καλάσνικοφ) διαμετρήματος με ένα πιστόλι 9 χιλιοστών αποτελεί αυτοκτονία.


Το θέμα για εμένα δεν είναι μόνο να βρεθούν οι προμηθευτές των όπλων


αλλά να αλλάξει και η δομή της οπλοκατοχής διαχωρίζοντας της σε Αμυντική και Επιθετική οπλοκατοχή.


Ίσως χρειάζεται μια λύση ανάλογη με αυτή που δρομολογείτε για τον διαχωρισμό του χρήστη ναρκωτικών από τον έμπορο.


Οι δράστες με αμυντική οπλοκατοχή έχουν μικρότερες ποινές, αλλα πάντα παραμένουν ποινές, ενώ με την επιθετική οπλοκατοχή μπορεί το δικαστήριο να εξαντλήσει την αυστηρότητα του.


Παράδειγμα αμυντικής οπλοκατοχής (ρόπαλο, σπρέι πιπεριού, αεροβόλο)


Παράδειγμα Επιθετικής οπλοκατοχής (πολεμικό τουφέκι, χειροβομβίδα, εκρηκτικές ύλες)


Αυτό ίσως αποτρέψει κάποιους να εξοπλιστούν με βαρύ εξοπλισμό, δίνοντας στην αστυνομία το επιχειρησιακό πλεονέκτημα και στα θύματα μικρότερους τραυματισμούς, ίσως όχι θανάσιμους)


Ακόμη και η αντίσταση κατά της αρχής θα έπρεπε να διαχωρίζεται.


Ένας διαδηλωτής που συλλαμβάνετε πετώντας πέτρα, η ένας χρήστης ναρκωτικών που τρέχει να αποφύγει την σύλληψη δεν μπορεί να έχει την ίδια ποινή με έναν κακοποιό που πετάει χειροβομβίδα σε δημόσιο χώρο ή αδειάζει μια γεμιστήρα με στόχο τους αστυνομικούς.


Πάλι ο διαχωρισμός μπορεί να γίνει σε


Αντίσταση κατά της αρχής (διαδηλωτές, αποφυγή σύλληψης)


Και σε αντίσταση κατά της αρχής με ενδεχόμενο ανθρωποκτονίας κατά (πυροβολισμός κατά αστυνομικούς, χρήση εκρηκτικών κτλ)


Νομοθεσία.


Οι παραπάνω διαχωρισμοί βοηθάνε στην μείωση του χρόνο απόδοσης δικαιοσύνης εφαρμόζοντας ένα σύστημα άμεσης εκδίκασης.


Η δίκη για παράδειγμα χωρίζετε σε 2 στάδια.


Ποινές άμεσης εφαρμογής (εκδικάζονται από τον εισαγγελέα.)


Ποινές πράξης εκδικαζομένου (εκδικάζεται η πράξη για τον οποία κατηγορείτε ο δράστης)


Οι ποινές άμεσης εφαρμογής είναι αυτές που δεν χωρούν αμφισβήτηση καθώς προσκομίζονται κατά την σύλληψη και βεβαιώνονται από το αστυνομικό όργανο.


Με τον άνω διαχωρισμό ο δράστης έχει άμεση εφαρμογή της ποινής του και δεν προφυλακίζετε.


Π.χ Ένας δράστης συλλαμβάνετε για ληστεία σε μίνι μάρκετ, στην κατοχή του έχει 1 τυφέκιο ΑΚ-47 και τα χρήματα της ληστείας.






Κατά την διαφυγή του χρησιμοποιεί κλεμμένο όχημα καθώς και απειλεί τους αστυνομικούς με το τυφέκιο.


Το ότι οπλοφορεί, έχει κλεμμένο αυτοκίνητο και απειλεί τους αστυνομικούς είναι κομμάτι της ποινής άμεσης εφαρμογής και εκδικάζετε από τον εισαγγελέα.


Εφόσον υπάρχουν και συγκεκριμένες ποινές ο δράστης ακολουθεί τον δρόμο για τις φυλακές εκτίοντας από την πρώτη μέρα κιόλας την ποινή του.


Το αν έκανε την ληστεία και αν τα χρήματα που είχε πάνω του ήταν από την ληστεία είναι το κομμάτι της παράβασης που θα βεβαιώσει το δικαστήριο ορίζοντας τακτική δικάσιμο.


Με αυτό τον τρόπο :






1. Η δικαιοσύνη απονέμετε από την επόμενη ημέρα κιόλας


2. Δεν θα υπάρχει κανένας δράστης προφυλακισμένος


3. Η δικαιοσύνη χωρίς την πίεση του χρόνου μπορεί να εκδικάζει τις υποθέσεις


4. Η κοινωνία βλέπει δικαίωση και άμεση απονομή της δικαιοσύνης.


5. Αξιοποιείτε μια πηγή ανθρωπίνου δυναμικού με ιδιαίτερα χαμηλό κόστος βοηθώντας στην ανάπτυξη μικρών βιοτεχνιών η αγροτικών εργασιών, βοηθώντας μάλιστα στην ουσιαστική αποκατάσταση των δραστών.
Κλοπιμαία– περιουσιακά στοιχειά
Στην ποινή του υπόδικου πρέπει να υπολογιστεί και το κόστος των κλοπιμαίων και οι ζημιές τις οποίες έκανε ο δράστης είτε σε κόσμο είτε σε ξένη περιουσία.


Ο δράστης υποχρεούται να αποζημιώσει το θύμα τόσο για το ποσό που εκλαπεί όσο και την ηθική βλάβη που προξένησε.


Σε συνεργασία και με την χώρα καταγωγής του, πρέπει να γίνει ένας πλήρης έλεγχος σε τραπεζικούς λογαριασμούς, περιουσιακά στοιχεία και να κατασχεθεί οτιδήποτε δεν μπορεί να δικαιολογηθεί για το πώς βρέθηκε στην κατοχή του δράστη.


Το θύμα θα λάβει αποζημιώσεις από τον δράστη και το κράτος θα λάβει το χρηματικό ποσό που του αναλογεί


Εφόσον είναι πλημμέλημα και δεν βρεθεί τίποτα στην κατοχή του, τότε ο δράστης θα μπει σε πρόγραμμα κοινωφελούς εργασίας και θα εξοφλήσει το θύμα.

Ας γίνουμε εμείς η τροίκα για την Κυβέρνηση.

Συνέχεια διαβάζω από διάφορους να ρίχνουν ευθύνες σε αυτούς που ψήφισαν τον Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές.


Το γεγονός ότι ένας πολιτικός πήρε την εξουσία στηρίζοντας την προεκλογική του καμπάνια σε ψέματα για ποιο λόγο το αγνοούν?


Οκ τον ψηφίσανε, αυτό του δίνει συγχωροχάρτι σε ότι έχει κάνει από τότε μέχρι τώρα?


Εκείνος δεν φταίει?


Μόνο εκείνοι που τον ψήφισαν?
Το κυβερνόν κόμμα αυτή την στιγμή δίνει την εικόνα ενός τεχνίτη που προσπαθεί να φτιάξει ένα σπίτι χωρίς να έχει ούτε την γνώση ούτε την ικανότητα.
Ανέλαβε την δουλειά τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, προσπαθεί για διορθώσει όλα τα δωμάτια μαζί με πρώτο γνώμονα να δείχνει το σπίτι όμορφο στους γείτονες και κάθε φορά που χαλάει κάτι λόγω απειρίας (!) του, έρχεται και μας ζητάει λεφτά για να διορθώσει την βλάβη που προκάλεσε.


Το ποιος είναι τι, είναι ξεκάθαρο στο παραπάνω παράδειγμα με μια όμως διαφορά.
Έχουμε σταματήσει (ή ποτέ δεν μας έχουν μάθει) να φερόμαστε σαν ιδιοκτήτες του σπιτιού και φερόμαστε σαν ενοικιαστές.
Αυτός ο φόβος είναι που επιτρέπει στους πολιτικούς να φέρονται με αυτόν το τρόπο, παίρνοντας μέτρα, τα οποία, δίνουν πίστωση χρόνου και χρήματα στους δανειστές μας που διασφαλίζουν τους τόκους των δανείων τους.
Σε αυτό φταίει το πολιτικό σκηνικό μέχρι σήμερα και το πώς αυτό έχει διαμορφωθεί.


Η λογική του κάθε κόμματος για την τετραετή θητεία 4 χρόνια ήταν η εξής :


Τον 1 και 2 χρόνο δεν κάνω τίποτα απολύτως πέρα του να δέχομαι συγχαρητήρια για την εκλογή μου.


Τον 3 χρόνο περνάω νομοσχέδια τα οποία πιθανόν προκαλούν αντιδράσεις στους πολίτες (ο νοών νοήτο) και στα 3,5 χρόνια, αποτυπώνω με δικό μου τρόπο το έργο που έκανα (!), δίνω μερικά ψίχουλα, τάζω ολόκληρο τον φούρνο για να ξαναβγώ, και φτού από την αρχή!
Ίσως εδώ βρίσκεται και η ουσία του προβλήματος.
Τα 4 χρόνια είναι πολύ μεγάλο διάστημα, πως μπορείς να προσλάβεις έναν υπάλληλο στην δουλειά σου για 4 χρόνια βάση του βιογραφικού του και μην μπορείς να τον διώξεις?
Η θητεία του κάθε κόμματος πρέπει να είναι 2 χρόνια και να περιλαμβάνει μία πρώτη αξιολόγηση (μέσω δημοψηφίσματος) από τον λαό ένα χρόνο μετά την ημερομηνία που αναλαμβάνει την εξουσία.


Το κόμμα πρέπει να κρίνετε από τους πολίτες σε όλους τους τομείς (ασφάλεια, πρόνοια, οικονομική πολιτική, εξωτερική πολιτική κτλ) και να έχει μόνο άλλους 12 μήνες μπροστά του για να διορθώσει την πολιτική του ή να αλλάξει ριζικά το έργο του.
Σε αυτό μάλιστα ίσως θα έπρεπε να προστεθεί μια ουσιαστική αλλαγή.


Μέσα από την διαδικασία των εκλογών για διαχωριστεί η εκτελεστική εξουσία από την συνολική διοίκηση της χώρας.


Βασικοί τομείς της εξουσίας όπως :


H απονομή δικαιοσύνης (σε όλους τους τομείς από τον τσαντάκια μέχρι και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό)


Η είσπραξη των συνολικών οφειλών του κράτους (φορολογικά έσοδα, ΦΠΑ κτλ)


Η εκτελεστική εξουσία ΔΕΝ θα δίδετε σε κανένα κόμμα και θα απαγορεύεται να στελεχώνετε από πολιτικούς η εν ενεργεία βουλευτές.


Όλοι θα μπορούν να δηλώνουν υποψηφιότητα και θα οριστεί minimum ψήφων με τις οποίες θα μπορεί κάποιος να βγεί.


Με λίγα λόγια οι εκλογές θα είναι διπλές, Θα ψηφίζουμε τους βουλευτές που θα φέρνουν τα νομοσχέδια στην βουλή και θα ψηφίζουμε τα μέλη τα οποία θα λειτουργούν ανεξάρτητα από τα κόμματα και τα οποία θα αναλάβουν την εκτέλεση των νόμων χωρίς την πολιτική επιρροή


Στο σενάριο των εκλογών ανα 2 χρόνια με δημοψήφισμα άνα 1 υπάρχει και ο αντίλογος για το κόστος των εκλογών κάτι που θα κάνει τους περισσότερους να απορρίψουν μια τέτοια ιδέα.
Η απάντηση μου όμως είναι η εξής :


Ποιο πραγματικά είναι το κόστος μια εκλογικής ημέρας εν έτη 2011?


Όλοι ψηφίζουν στον τόπο διαμονής τους οπότε δεν έχεις μετακινήσεις.


Το κόστος συμμετοχή τους κράτους μάλιστα εφόσον απαγορευτεί δια νόμου οποιαδήποτε προεκλογική συγκέντρωση, αφισοκόλληση κτλ μειώνετε


Για την ενημέρωση των πολιτών υπάρχει το διαδίκτυο και τα εκλογικά γραφεία.


Για περαιτέρω μείωση του κόστους μπορούν οι εκλογές ή το δημοψήφισμα να γίνουν καθημερινή (Όταν οι εκλογές είναι από το πρωί μέχρι το βράδυ, για ποιο λόγο πρέπει να έχεις όλη την ημέρα μπροστά σου για μια υπόθεση 1 ώρας? (χώρια που είναι το πλέον εύκολο να εκδοθεί μια άδεια ψηφοφορίας για 1-2 ώρες σχεδόν παντού, δημόσιο, ιδιωτικός τομέας)


Σαν επιπλέον εκλογικά κέντρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα ΚΕΠ με προσωπικό που είναι στην δουλειά του και δεν επιβαρύνει το επιπλέον κόστος.


Το θέμα λοιπόν είναι πρέπει να σταματήσουμε να ψάχνουμε ποιον θα ανεχόμαστε για 4 χρονιά και να μεταφέρουμε την πίεση σε αυτόν που είναι στην εξουσία στο να κάνει πράγματα που ωφελούν και εμάς με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα όπως κάνει η Τροίκα και να αξιολογείτε το κόμμα της εξουσίας σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους όπως κάνει και η Τροίκα


Πρέπει να δοκιμάζουμε μέχρι να βρούμε αυτόν που με γνώμονα το κοινό καλό θα κάνει αυτό που πρέπει για τον τόπο.


Τα 4 χρόνια εκλογές δίνουν ένα αέρα στα κόμματα να κάνουν ότι θέλουν.


Να στερηθούμε, να δουλέψουμε παραπάνω, αλλά ταυτόχρονα χτίζοντας ένα μέλλον για τα παιδιά μας και όχι πληρώνοντας τόκους τραπεζών για λεφτά που δεν είδαμε ποτέ.