Συνέχεια διαβάζω από διάφορους να ρίχνουν ευθύνες σε αυτούς που ψήφισαν τον Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές.
Το γεγονός ότι ένας πολιτικός πήρε την εξουσία στηρίζοντας την προεκλογική του καμπάνια σε ψέματα για ποιο λόγο το αγνοούν?
Οκ τον ψηφίσανε, αυτό του δίνει συγχωροχάρτι σε ότι έχει κάνει από τότε μέχρι τώρα?
Εκείνος δεν φταίει?
Μόνο εκείνοι που τον ψήφισαν?
Το κυβερνόν κόμμα αυτή την στιγμή δίνει την εικόνα ενός τεχνίτη που προσπαθεί να φτιάξει ένα σπίτι χωρίς να έχει ούτε την γνώση ούτε την ικανότητα.
Ανέλαβε την δουλειά τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, προσπαθεί για διορθώσει όλα τα δωμάτια μαζί με πρώτο γνώμονα να δείχνει το σπίτι όμορφο στους γείτονες και κάθε φορά που χαλάει κάτι λόγω απειρίας (!) του, έρχεται και μας ζητάει λεφτά για να διορθώσει την βλάβη που προκάλεσε.
Το ποιος είναι τι, είναι ξεκάθαρο στο παραπάνω παράδειγμα με μια όμως διαφορά.
Έχουμε σταματήσει (ή ποτέ δεν μας έχουν μάθει) να φερόμαστε σαν ιδιοκτήτες του σπιτιού και φερόμαστε σαν ενοικιαστές.
Αυτός ο φόβος είναι που επιτρέπει στους πολιτικούς να φέρονται με αυτόν το τρόπο, παίρνοντας μέτρα, τα οποία, δίνουν πίστωση χρόνου και χρήματα στους δανειστές μας που διασφαλίζουν τους τόκους των δανείων τους.
Σε αυτό φταίει το πολιτικό σκηνικό μέχρι σήμερα και το πώς αυτό έχει διαμορφωθεί.
Η λογική του κάθε κόμματος για την τετραετή θητεία 4 χρόνια ήταν η εξής :
Τον 1 και 2 χρόνο δεν κάνω τίποτα απολύτως πέρα του να δέχομαι συγχαρητήρια για την εκλογή μου.
Τον 3 χρόνο περνάω νομοσχέδια τα οποία πιθανόν προκαλούν αντιδράσεις στους πολίτες (ο νοών νοήτο) και στα 3,5 χρόνια, αποτυπώνω με δικό μου τρόπο το έργο που έκανα (!), δίνω μερικά ψίχουλα, τάζω ολόκληρο τον φούρνο για να ξαναβγώ, και φτού από την αρχή!
Ίσως εδώ βρίσκεται και η ουσία του προβλήματος.
Τα 4 χρόνια είναι πολύ μεγάλο διάστημα, πως μπορείς να προσλάβεις έναν υπάλληλο στην δουλειά σου για 4 χρόνια βάση του βιογραφικού του και μην μπορείς να τον διώξεις?
Η θητεία του κάθε κόμματος πρέπει να είναι 2 χρόνια και να περιλαμβάνει μία πρώτη αξιολόγηση (μέσω δημοψηφίσματος) από τον λαό ένα χρόνο μετά την ημερομηνία που αναλαμβάνει την εξουσία.
Το κόμμα πρέπει να κρίνετε από τους πολίτες σε όλους τους τομείς (ασφάλεια, πρόνοια, οικονομική πολιτική, εξωτερική πολιτική κτλ) και να έχει μόνο άλλους 12 μήνες μπροστά του για να διορθώσει την πολιτική του ή να αλλάξει ριζικά το έργο του.
Σε αυτό μάλιστα ίσως θα έπρεπε να προστεθεί μια ουσιαστική αλλαγή.
Μέσα από την διαδικασία των εκλογών για διαχωριστεί η εκτελεστική εξουσία από την συνολική διοίκηση της χώρας.
Βασικοί τομείς της εξουσίας όπως :
H απονομή δικαιοσύνης (σε όλους τους τομείς από τον τσαντάκια μέχρι και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό)
Η είσπραξη των συνολικών οφειλών του κράτους (φορολογικά έσοδα, ΦΠΑ κτλ)
Η εκτελεστική εξουσία ΔΕΝ θα δίδετε σε κανένα κόμμα και θα απαγορεύεται να στελεχώνετε από πολιτικούς η εν ενεργεία βουλευτές.
Όλοι θα μπορούν να δηλώνουν υποψηφιότητα και θα οριστεί minimum ψήφων με τις οποίες θα μπορεί κάποιος να βγεί.
Με λίγα λόγια οι εκλογές θα είναι διπλές, Θα ψηφίζουμε τους βουλευτές που θα φέρνουν τα νομοσχέδια στην βουλή και θα ψηφίζουμε τα μέλη τα οποία θα λειτουργούν ανεξάρτητα από τα κόμματα και τα οποία θα αναλάβουν την εκτέλεση των νόμων χωρίς την πολιτική επιρροή
Στο σενάριο των εκλογών ανα 2 χρόνια με δημοψήφισμα άνα 1 υπάρχει και ο αντίλογος για το κόστος των εκλογών κάτι που θα κάνει τους περισσότερους να απορρίψουν μια τέτοια ιδέα.
Η απάντηση μου όμως είναι η εξής :
Ποιο πραγματικά είναι το κόστος μια εκλογικής ημέρας εν έτη 2011?
Όλοι ψηφίζουν στον τόπο διαμονής τους οπότε δεν έχεις μετακινήσεις.
Το κόστος συμμετοχή τους κράτους μάλιστα εφόσον απαγορευτεί δια νόμου οποιαδήποτε προεκλογική συγκέντρωση, αφισοκόλληση κτλ μειώνετε
Για την ενημέρωση των πολιτών υπάρχει το διαδίκτυο και τα εκλογικά γραφεία.
Για περαιτέρω μείωση του κόστους μπορούν οι εκλογές ή το δημοψήφισμα να γίνουν καθημερινή (Όταν οι εκλογές είναι από το πρωί μέχρι το βράδυ, για ποιο λόγο πρέπει να έχεις όλη την ημέρα μπροστά σου για μια υπόθεση 1 ώρας? (χώρια που είναι το πλέον εύκολο να εκδοθεί μια άδεια ψηφοφορίας για 1-2 ώρες σχεδόν παντού, δημόσιο, ιδιωτικός τομέας)
Σαν επιπλέον εκλογικά κέντρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα ΚΕΠ με προσωπικό που είναι στην δουλειά του και δεν επιβαρύνει το επιπλέον κόστος.
Το θέμα λοιπόν είναι πρέπει να σταματήσουμε να ψάχνουμε ποιον θα ανεχόμαστε για 4 χρονιά και να μεταφέρουμε την πίεση σε αυτόν που είναι στην εξουσία στο να κάνει πράγματα που ωφελούν και εμάς με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα όπως κάνει η Τροίκα και να αξιολογείτε το κόμμα της εξουσίας σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους όπως κάνει και η Τροίκα
Πρέπει να δοκιμάζουμε μέχρι να βρούμε αυτόν που με γνώμονα το κοινό καλό θα κάνει αυτό που πρέπει για τον τόπο.
Τα 4 χρόνια εκλογές δίνουν ένα αέρα στα κόμματα να κάνουν ότι θέλουν.
Να στερηθούμε, να δουλέψουμε παραπάνω, αλλά ταυτόχρονα χτίζοντας ένα μέλλον για τα παιδιά μας και όχι πληρώνοντας τόκους τραπεζών για λεφτά που δεν είδαμε ποτέ.
Το γεγονός ότι ένας πολιτικός πήρε την εξουσία στηρίζοντας την προεκλογική του καμπάνια σε ψέματα για ποιο λόγο το αγνοούν?
Οκ τον ψηφίσανε, αυτό του δίνει συγχωροχάρτι σε ότι έχει κάνει από τότε μέχρι τώρα?
Εκείνος δεν φταίει?
Μόνο εκείνοι που τον ψήφισαν?
Το κυβερνόν κόμμα αυτή την στιγμή δίνει την εικόνα ενός τεχνίτη που προσπαθεί να φτιάξει ένα σπίτι χωρίς να έχει ούτε την γνώση ούτε την ικανότητα.
Ανέλαβε την δουλειά τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, προσπαθεί για διορθώσει όλα τα δωμάτια μαζί με πρώτο γνώμονα να δείχνει το σπίτι όμορφο στους γείτονες και κάθε φορά που χαλάει κάτι λόγω απειρίας (!) του, έρχεται και μας ζητάει λεφτά για να διορθώσει την βλάβη που προκάλεσε.
Το ποιος είναι τι, είναι ξεκάθαρο στο παραπάνω παράδειγμα με μια όμως διαφορά.
Έχουμε σταματήσει (ή ποτέ δεν μας έχουν μάθει) να φερόμαστε σαν ιδιοκτήτες του σπιτιού και φερόμαστε σαν ενοικιαστές.
Αυτός ο φόβος είναι που επιτρέπει στους πολιτικούς να φέρονται με αυτόν το τρόπο, παίρνοντας μέτρα, τα οποία, δίνουν πίστωση χρόνου και χρήματα στους δανειστές μας που διασφαλίζουν τους τόκους των δανείων τους.
Σε αυτό φταίει το πολιτικό σκηνικό μέχρι σήμερα και το πώς αυτό έχει διαμορφωθεί.
Η λογική του κάθε κόμματος για την τετραετή θητεία 4 χρόνια ήταν η εξής :
Τον 1 και 2 χρόνο δεν κάνω τίποτα απολύτως πέρα του να δέχομαι συγχαρητήρια για την εκλογή μου.
Τον 3 χρόνο περνάω νομοσχέδια τα οποία πιθανόν προκαλούν αντιδράσεις στους πολίτες (ο νοών νοήτο) και στα 3,5 χρόνια, αποτυπώνω με δικό μου τρόπο το έργο που έκανα (!), δίνω μερικά ψίχουλα, τάζω ολόκληρο τον φούρνο για να ξαναβγώ, και φτού από την αρχή!
Ίσως εδώ βρίσκεται και η ουσία του προβλήματος.
Τα 4 χρόνια είναι πολύ μεγάλο διάστημα, πως μπορείς να προσλάβεις έναν υπάλληλο στην δουλειά σου για 4 χρόνια βάση του βιογραφικού του και μην μπορείς να τον διώξεις?
Η θητεία του κάθε κόμματος πρέπει να είναι 2 χρόνια και να περιλαμβάνει μία πρώτη αξιολόγηση (μέσω δημοψηφίσματος) από τον λαό ένα χρόνο μετά την ημερομηνία που αναλαμβάνει την εξουσία.
Το κόμμα πρέπει να κρίνετε από τους πολίτες σε όλους τους τομείς (ασφάλεια, πρόνοια, οικονομική πολιτική, εξωτερική πολιτική κτλ) και να έχει μόνο άλλους 12 μήνες μπροστά του για να διορθώσει την πολιτική του ή να αλλάξει ριζικά το έργο του.
Σε αυτό μάλιστα ίσως θα έπρεπε να προστεθεί μια ουσιαστική αλλαγή.
Μέσα από την διαδικασία των εκλογών για διαχωριστεί η εκτελεστική εξουσία από την συνολική διοίκηση της χώρας.
Βασικοί τομείς της εξουσίας όπως :
H απονομή δικαιοσύνης (σε όλους τους τομείς από τον τσαντάκια μέχρι και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό)
Η είσπραξη των συνολικών οφειλών του κράτους (φορολογικά έσοδα, ΦΠΑ κτλ)
Η εκτελεστική εξουσία ΔΕΝ θα δίδετε σε κανένα κόμμα και θα απαγορεύεται να στελεχώνετε από πολιτικούς η εν ενεργεία βουλευτές.
Όλοι θα μπορούν να δηλώνουν υποψηφιότητα και θα οριστεί minimum ψήφων με τις οποίες θα μπορεί κάποιος να βγεί.
Με λίγα λόγια οι εκλογές θα είναι διπλές, Θα ψηφίζουμε τους βουλευτές που θα φέρνουν τα νομοσχέδια στην βουλή και θα ψηφίζουμε τα μέλη τα οποία θα λειτουργούν ανεξάρτητα από τα κόμματα και τα οποία θα αναλάβουν την εκτέλεση των νόμων χωρίς την πολιτική επιρροή
Στο σενάριο των εκλογών ανα 2 χρόνια με δημοψήφισμα άνα 1 υπάρχει και ο αντίλογος για το κόστος των εκλογών κάτι που θα κάνει τους περισσότερους να απορρίψουν μια τέτοια ιδέα.
Η απάντηση μου όμως είναι η εξής :
Ποιο πραγματικά είναι το κόστος μια εκλογικής ημέρας εν έτη 2011?
Όλοι ψηφίζουν στον τόπο διαμονής τους οπότε δεν έχεις μετακινήσεις.
Το κόστος συμμετοχή τους κράτους μάλιστα εφόσον απαγορευτεί δια νόμου οποιαδήποτε προεκλογική συγκέντρωση, αφισοκόλληση κτλ μειώνετε
Για την ενημέρωση των πολιτών υπάρχει το διαδίκτυο και τα εκλογικά γραφεία.
Για περαιτέρω μείωση του κόστους μπορούν οι εκλογές ή το δημοψήφισμα να γίνουν καθημερινή (Όταν οι εκλογές είναι από το πρωί μέχρι το βράδυ, για ποιο λόγο πρέπει να έχεις όλη την ημέρα μπροστά σου για μια υπόθεση 1 ώρας? (χώρια που είναι το πλέον εύκολο να εκδοθεί μια άδεια ψηφοφορίας για 1-2 ώρες σχεδόν παντού, δημόσιο, ιδιωτικός τομέας)
Σαν επιπλέον εκλογικά κέντρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα ΚΕΠ με προσωπικό που είναι στην δουλειά του και δεν επιβαρύνει το επιπλέον κόστος.
Το θέμα λοιπόν είναι πρέπει να σταματήσουμε να ψάχνουμε ποιον θα ανεχόμαστε για 4 χρονιά και να μεταφέρουμε την πίεση σε αυτόν που είναι στην εξουσία στο να κάνει πράγματα που ωφελούν και εμάς με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα όπως κάνει η Τροίκα και να αξιολογείτε το κόμμα της εξουσίας σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους όπως κάνει και η Τροίκα
Πρέπει να δοκιμάζουμε μέχρι να βρούμε αυτόν που με γνώμονα το κοινό καλό θα κάνει αυτό που πρέπει για τον τόπο.
Τα 4 χρόνια εκλογές δίνουν ένα αέρα στα κόμματα να κάνουν ότι θέλουν.
Να στερηθούμε, να δουλέψουμε παραπάνω, αλλά ταυτόχρονα χτίζοντας ένα μέλλον για τα παιδιά μας και όχι πληρώνοντας τόκους τραπεζών για λεφτά που δεν είδαμε ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου